این عارضه به علت پاره شدن رگ های کوچک خونی در داخل بینی اتفاق می افتد. افرادی که بیشتر در معرض خطر خونریزی بینی هستد، یکی کودکان به علت حساس بودن خیلی زیاد رگ هایشان هستند و دیگری افراد سالخورده به دلیل فشار خون بالا می باشند. شایع ترین محل خونریزی دماغ در کودکان و جوانان قسمت قدامی تیغه بینی است.

خوشبختانه خونریزی این ناحیه را می توان به آسانی کنترل کرد. مشکل ترین و پیچیده ترین محل خونریزی در قسمت پشتی جدار خارجی و تیغه وسط بینی در اشخاص مسن است. این نوع خونریزی، به راحتی کنترل نمی شود و گاهی نیاز به اقدامات تخصصی در بیمارستان دارد.

علل خونریزی بینی

مقدار زیادی مایع لزج در بینی ترشح می شود. این ماده، هوایی را که تنفس می کنیم، مرطوب می کند. با بالا رفتن سن و پیر شدن، رطوبت بینی به خشکی می گراید.غشای ظریف داخل بینی خشک و شکننده شده و موجب می شود که سیاهرگ ها و سرخرگ ها ترک بر دارند و با کمترین فشار دچار خونریزی شوند. گاهی بالا کشیدن ساده بینی یا عطسه ای ملایم، می تواند به خون دماغ منجر شود.علل خونریزی متنوع است.

علل ممکن است موضعی باشد و در اثر آسیب وارده به بینی ایجاد شود، مانند دستکاری بینی با انگشت، انحراف تیغه بینی، استفاده از اسپری های مخصوص بینی، استفاده طولانی مدت از اکسیژن و گاهی سرطان بینی. گاهی علت، موضعی نبوده و اختلالی در سطح عمومی بدن وجود دارد که خود را با خونریزی از بینی نشان می دهد. بیماران فشارخونی با افزایش فشارخون ممکن است دچار خونریزی از بینی شوند. بیماری های دیگری که ممکن است با خونریزی از بینی همراه باشد، شامل اختلالات انعقادی خون (مثل هموفیلی)، نارسایی مزمن کلیه یا سرطان خون است. سرماخوردگی، آلرژی، آلودگی هوا و ارتفاع زیاد نیز از عوامل ایجاد خونریزی بینی هستند، زیرا این موارد باعث حساس شدن مخاط بینی می شوند.

استرس، دیابت، نارسایی کبدی و عوامل هورمونی مانند بلوغ، حاملگی و یائسگی نیز باعث خونریزی بینی می شوند. اگر شیء خارجی در بینی فرو برود، ترشحات بدبو همراه با خون خارج می شود. این شکل از خونریزی از بینی را باید در بیمارستان و تحت تدابیر خاص معالجه کرد. باید جسم خارجی را خارج کرده و گاهی کار به جراحی و برداشتن بافت مرده و آسیب دیده می کشد. مصرف داروهای ضدانعقاد که موجب رقیق شدن خون می شوند، باعث اشکال در توقف خونریزی خواهند شد. همچنین ممکن است موجب خونریزی مکرر از بینی شوند.

از جمله این داروها می توان به آسپیرین، وارفارین، انواع داروهای مسکن همچون بروفن، پیروکسیکام، دیکلوفناک و ایندومتاسین اشاره کرد. افرادی که وارفارین مصرف می کنند به محض مشاهده خونریزی از هر ناحیه ای از بدن باید به پزشک مراجعه کنند. خونریزی در این افراد نشانه ای از مسمومیت با وارفارین است. خونریزی مکرر از یک سوراخ بینی، به خصوص زمانی که با انسداد همان سوراخ بینی همراه باشد، باید بررسی کامل شود، چون ممکن است ضایعات بدخیم درون بینی باعث خونریزی شود.

کنترل خونریزی بینی

در یک مکان خنک بنشینید، به آرامی و توسط دهان نفس بکشید و لباس های اطراف گردن تان را باز کنید. سرتان را به طرف جلو خم نکنید، اما کمی به عقب متمایلش نمایید.اگر خونی در دهان تان هست، به بیرون بیندازید، زیرا قورت دادن خون باعث تهوع می شود.بینی تان را به آرامی تمیز کنید تا اگر لخته خونی در بینی مانده، خارج شود. با دو انگشت، دو سوراخ بینی تان را پنج تا ده دقیقه نگه دارید تا جریان خون قطع شود. حواستان باشد که اگر مشکوک به شکستگی بینی هستید، سعی نکنید که جلوی خونریزی از دو سوراخ بینی را بگیرید. می توانید چند قطعه یخ کوچک که در یک پارچه پیچیده شده است را روی بینی تان بگذارید تا خونریزی بینی کم شود. برای بند آوردن یا کنترل نسبی خونریزی بینی، باید جلوی بینی با انگشت شست و انگشت میانی فشرده شود.

اگر روش های بالا اثر نداشت، چاره ای ندارید جز اینکه یک گلوله پنبه ای که قابلیت بند آوردن خون را داشته باشد، در سوراخ های بینی تان قرار دهید. سپس یک ساعت منتظر بمانید و بعد به آرامی پنبه ها را خارج کنید. پنبه ها را زیاد عوض نکنید، زیرا ممکن است این کار باعث حساس شدن مخاط بینی شود.به محض اینکه جریان خون متوقف شد، تا چهار ساعت از فین کردن خودداری کنید. در طی این مدت از خوردن قرص آسپیرین یا هر داروی ضد التهاب دیگر خودداری نمایید. پس از کنترل خونریزی بینی، باید برای پیگیری به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. بیمارانی که خون دماغ شده اند و تحت درمان با وارفارین هستند یا داروهای مسکن استفاده می کنند، در مورد قطع یا ادامه مصرف باید با پزشک خود مشورت کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

1- اگر خون دماغ طی نیم ساعت بند نیامد، یا اگر همراه با سردرد بود، فورا به پزشک مراجعه کنید. دقت کنید که خونریزی از بینی ممکن است شدید باشد یا شدید شود و بیمار را تا مرز شوک پیش ببرد. پزشک یک پنبه بزرگ که آغشته به مواد منعقدکننده خون است، در سوراخ های بینی تان قرار می دهد و تا جایی که لازم است آن را داخل می کند. سپس، اگر مشاهده شود که رگ های خونی کوچک آسیب دیده اند، ممکن است از روش «سوزاندن» این رگ ها، که اغلب به وسیله لیزر انجام می شود، استفاده کند تا خطر خون دماغ شدن مجدد را کاهش دهد.

2- در مواردی که خونریزی های بینی مکرر باشند، یا مقدار خونی که خارج می شود، خیلی زیاد باشد نیز باید به پزشک مراجعه کنید. خونریزی های مکرر ممکن است علامت یک بیماری مزمن مانند فشار خون بالا یا مشکلات انعقادی خون باشند. در اغلب این موارد، آزمایش خون تجویز می شود.

با افزایش سن، پوست شادابی و استحکام خود را از دست می دهد و دچار چین و چروک می شود. با این حال راهکارهای ساده ای وجود دارد که از طریق آن می توان روند پیری پوست را به تاخیر انداخت.

برخی ویتامین ها دارای خواص ضدپیری است که نه تنها ظاهر پوست را بهتر می کند بلکه در حفظ سلامت بدن نیز نقش دارد.

ویتامین A

این ویتامین نوعی آنتی اکسیدان است که آثار مخرب اکسیداسیون را که از طریق رادیکال های آزاد ایجاد می شود خنثی می کند. اعتقاد بر این است که اکسیداسیون رادیکال های آزاد علت اصلی بیماری های مربوط به سن است.محلول های موضعی حاوی ویتامین A از جمله کرم های رتینول با از بین بردن سلول های مرده، کاهش خط های ریز و چین و چروک، علایم آسیب دیدگی نور خورشید و پیری پوست را کاهش می دهد. مصرف ویتامین A همانند ویتامین K تیرگی دور چشم را برطرف می کند.در صورت مصرف مقدار مناسب این ویتامین، علایم پوکی استخوان به تاخیر می افتد. البته مصرف بالای این ویتامین در دوره کهنسالی به پوکی استخوان منجر می شود. بنابراین قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

نیاسین (ویتامین B3)

این ویتامین دارای خاصیت ضدپیری است. یکی از راه های به تاخیر انداختن پیری پوست، افزایش رطوبت پوست است. پوست با بالا رفتن سن، رطوبت خود را از دست می دهد. پوست مرطوب نه تنها ظاهر سالم دارد بلکه با ایجاد سد غیرقابل نفوذ، از ورود ویروس ها و باکتری ها جلوگیری می کند. خشکی باعث خارش و پوسته پوسته شدن پوست می شود و به تدریج ترک های ایجاد شده به شکاف تبدیل می شود. با مصرف این ویتامین رطوبت به پوست باز می گردد و پوست مرده نیز از بین می رود تا سلول های جدید جایگزین آن شود. خشکی پوست می تواند به علت کمبود این ویتامین نیز باشد. مصرف این ویتامین کلسترول خوب را افزایش و تری گلیسیرید را کاهش می دهد. در نتیجه، نیاسین خطر بروز تصلب شرایین را کاهش می دهد. نیاسین نقش مهمی در تبدیل مواد غذایی به انرژی دارد. نیاسین در گوشت پرندگان، گوشت قرمز، ماهی، مغز میوه و نان های غنی شده یافت می شود.

ویتامین K

با بالا رفتن سن، تیرگی دور چشم ظاهر می شود و فرد را پیرتر و خسته نشان می دهد. به جز افزایش سن یا کمبود خواب عوامل دیگری نیز در ایجاد این تیرگی نقش دارد؛ به عنوان نمونه ممکن است این امر ارثی باشد یا به دلیل حساسیت یا عملکرد هورمون ها ایجاد شود. محققان معتقدند، ویتامین K با انقباض مویرگ ها لخته های ریز خون را از بین می برد. اگر چه کاملاً این مشکل را رفع نمی کند اما می توان آن را جزو درمان رفع تیرگی دور چشم محسوب کرد. بدن به طور طبیعی مقدار کمی از این ویتامین را تولید می کند اما به میزان بیشتری نیاز دارد. کاهو، اسفناج، کلم بروکلی منابع ویتامین K است. با بالا رفتن سن، استخوان ها قدرت ساختاری خود را از دست می دهد. ویتامین K در استحکام استخوانی افراد مسن نقش موثری دارد.

ویتامین C

به مرور زمان هر قدر هم که مراقب باشید، پوست بر اثر آسیب نور خورشید دچار آسیب می شود. رادیکال های آزاد که با هضم غذا یا قرار گرفتن در معرض آلودگی، دود سیگار یا اشعه تولید می شود، نیز به پوست آسیب می رساند. این ویتامین نوعی آنتی اکسیدان است که از بروز آسیب پیشگیری می کند و در احیای آنتی اکسیدان ها از جمله ویتامین E موثر است. ویتامین C در استحکام پوست و تولید کلاژن نقش دارد، در نتیجه پوست ظاهر جوان پیدا می کند. ویتامین C دارای ویژگی ضد سرطانی است و احتمال بروز بیماری قلبی و عروقی را کاهش می دهد. برخی تحقیقات نیز نشان می دهد ویتامین C بروز آب مروارید یا تباهی لکه زرد را به تاخیر می اندازد. میوه و سبزیجات به ویژه مرکبات و سیب زمینی منابع طبیعی و عالی ویتامین C به حساب می آید.

ویتامین E

این ویتامین محلول در چربی است که در صورت مصرف به شکل کرم یا لوسیون خشکی و ترک پوست را ترمیم می کند. رطوبت پوست را حفظ می کند و از پوست در برابر آسیب های اشعه UVB محافظت می کند. این آنتی اکسیدان از بدن در برابر آثار مخرب رادیکال های آزاد محافظت می کند.عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود می بخشد و از لخته شدن خون پیشگیری می کند در نتیجه خطر حمله قلبی یا سکته را کاهش می دهد. ویتامین E در مغز میوه، مغزها، سبزیجات سبز و روغن هایی چون سویا، کانولا و ذرت موجود است.

ادوارد كوپ، یك دیرینه شناس متخصص در علوم زیستی است. وی نظریه ای دارد كه از آن به نام قانون كوپ یاد می شود. بر مبنای این نظریه، پروسه تكامل در طولانی مدت نشان داده موجودات كوچك تمایل دارند به صورت موجوداتی بزرگ تر تكامل پیدا كنند. بتازگی تحقیقاتی برای محك زدن این فرضیه انجام شده كه نشان می دهد این قانون تاحدودی در مورد دایناسورها صدق می كند.

جین هانت، سرپرست دپارتمان دیرینه شناسی موزه ملی تاریخ طبیعی واشنگتن در این زمینه می گوید: «برای مدت های مدید تصور می شد دایناسورها تنها نمونه موثقی اند كه قانون كوپ را تائید می كنند، اما جالب اینجاست كه سایر پستانداران عظیم الجثه نیز می توانند تا حدودی گواه این مطلب باشند.»

پروفسور هانت و همكارانش ریچارد فیتزجان از دانشگاه بریتیش كلمبیا و متیو كارانو از موزه ملی تاریخ طبیعی برای انجام آزمایش های بیشتر در این زمینه پیشقدم شدند. آنها استخوان ران آكافمور را به عنوان الگویی مورد بررسی قرار دادند.

سپس از داده های آكافمور در یك مدل آماری استفاده كردند تا بتوانند دو موضوع را مشخص كنند: نخست گرایش به تغییر اندازه در طول زمان و دوم این كه آیا هیچ گونه محدودیت مشخصی برای جلوگیری از این تغییر اندازه وجود داشته یا خیر.

پروفسور هانت در ادامه افزود این كه این قانون تا چه اندازه در مورد دایناسورها مصداق دارد، موضوعی بود كه پس از دو سوال نخست باید به آن پرداخته می شد.

تیم تحقیقاتی پروفسور هانت، شجره خانوادگی دایناسورها را به دقت مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند برخی از گونه های دایناسورها در طول زمان بزرگ تر و بزرگ تر شده اند. به عنوان مثال، سراتوپسید و هادروسار ـ كه هر دو علفخوار بوده اند ـ طی گذر زمان بزرگ تر شده اند. تیم تحقیقاتی، دایناسورهای با قدرت پرواز را از این تحقیق مستثنا كرد؛ چرا كه مطالعات تكاملی نشان می دهد آنها به دلیل محدودیت ها و فشارهایی كه برای پرواز با آن مواجه بوده اند، رفته رفته كوچك تر شده اند. و اما پرسش دیگر این كه آیا محدودیتی برای اندازه وجود دارد یا خیر؟ نتایج نشان می دهد كه در برخی موارد محدودیت هایی است و در برخی موارد نه.

به عنوان مثال در مورد سائوروپاد كه یك دایناسور علفخوار با گردن دراز بوده یا در مورد اورنی توپاد هیچ نشانی از محدودیت وجود ندارد و همین امر باعث شده این نوع دایناسورها به عنوان عظیم الجثه ترین جانوران روی كره زمین شناخته شوند، اما یك مثال جالب دیگر در همین مورد تروپادها ـ كه معروف ترین آنها تیرانوساوروس ركس است ـ ذكر می شود.

این دایناسورها قطعا با محدودیت های رشد بسیاری مواجه بوده اند چراكه حركت روی دو پا می توانسته یك عامل بازدارنده وزنی مهم برای آنها تلقی شود.